Twee topmusici uit de Nederlandse jazz scene gaan zaterdag 1 oktober a.s. de confrontatie aan met beeldende kunst. Gitarist Marzio Scholten en Bassist/pianist Ernst Glerum spelen dan in theater Le Brocope en beeldend kunstenaar Jos van den Berg geeft al luisterend naar de muziek van deze grootheden zijn beeldend commentaar.
De gitarist Marzio Scholten, wordt beschouwd als een van de hedendaagse toonaangevende jazzgitaristen en componisten in Nederland en daarbuiten. Hij studeerde aan het Conservatorium van Amsterdam.
Met de release van zijn album Motherland in 2008 positioneerde hij zich meteen als een van Nederlands veelbelovende gitaristen en ontving lovende kritieken in de pers. De Volkskrant repte van een ‘voorbeeld van zijn generatie’ en in het invloedrijke Amerikaanse e-magazine All about Jazz beschouwde de cd als een van de beste internationale releases van 2010.
Met de release van World of Thought veranderde de status van veelbelovend naar leidend gitarist.
Zijn in 2012 (zelf) uitgebracht album 'Voids, Echoes en Whispers' markeren een volgend hoogtepunt in zijn carrière. Dit album kreeg wederom lovende kritieken wereldwijd en belandde zelfs hoog in 'jaar eind lijsten' in Japan. De in 2013 geformeerde nieuwe 'elektrische' band Identikit veroorzaakt een enorme golfbeweging in de Nederlandse moderne jazz scene, door een prachtige combinatie van moderne jazz en indie-rock. Het debuutalbum van Identikit 'Garage Moi' (Scholten’s vierde als bandleider), kreeg wederom prachtige recensies. Het Parool gaf het album het maximum van vijf sterren (*****). De Volkskrant, Trouw en vele anderen gaven het vier sterren hetgeen dit album een instant klassieker en een van de beste jazz albums van dat jaar maakte.
Ernst Glerum studeerde contrabas aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam. Naast zijn studie legde hij zich toe op de uitvoeringspraktijk van zowel geïmproviseerde als gecomponeerde muziek.
Hij trad op in hedendaagse muziekensembles (ASKO ensemble) evenals geïmproviseerde muziek groepen (Curtis Clark, Hans Dulfer, JC Tans, Theo Loevendie). Met het Amsterdam String Trio en het Instant Composers Pool speelde hij vele internationale podia. Vaak met Han Bennink trad hij op met artiesten als Steve Lacy, Lee Konitz, Uri Caine, Teddy Edwards, Benny Maupin, Jimmy Knepper, Jamaladeen Tacuma, John Zorn, Bud Shank, Art Hodes, Don Byron en vele anderen. Hij was ontvanger van de Boy Edgar Prijs 2009.
Als componist / arrangeur initieerde hij projecten als New Klookabilities (NOS Radio Jazz Festival), Universal Music Metropolitan, Omnibus, Continuo Vervolg (string-project met oa Mark Feldman) en recent Jazz Sampler (Ebony String Quartet & Michiel Borstlap). In 1997 zijn cd 'Elbow Room' was vrijgegeven. In 2004 richtte hij zijn eigen platenlabel 'Favorite'.
Naast de Instant Composers Pool [met Misha Mengelberg] en Amsterdam String Trio treedt hij in de Guus Janssen Trio, Michiel Scheen Quartet, Trio Continuo, Trio Bennink / Borstlap / Glerum en Available Jell
Veel toonaangevende Nederlandse jazzgroepen van vroeger en nu willen hem als bassist, van de Instant Composers Pool tot het kwartet van saxofonist Benjamin Herman.
De Boy Edgar Prijswinnaar (2009) geldt als de ideale sideman.
Behalve contrabas speelt hij ook piano in Glerum Omnibus.
Beeldend kunstenaar Jos van den Berg is een nazaat van de CoBrA-beweging. Geboren in het jaar van de oprichting van Cobra -1948- schildert hij met eenzelfde intensiteit en spontaniteit.
Bij Jos zijn het vooral de invloeden van zijn reizen naar tribale gebieden in ZuidOost Azië en Zuid Amerika die zijn palet hebben gevormd. Hij schildert met brede armgebaren, componeert op het doek en moet niets hebben van pielerij. Het moet er in één keer op staan.
Laag over laag slaan zijn paletmessen de verf weg, diepe inkrassingen in de verfhuid laten flinters van onderliggende lagen zien. Hij wil het herkenbare onherkenbaar maken, de kijker mag zelf de doeken afmaken. Ze hebben dan ook geen titels meer.
Begin jaren ’70 was hij bevriend met de saxofonist Ben Webster, voor hem de belangrijkste opstap naar Jazz. Op muziek van de Fanse componist André Jolivet schilderde hij doeken van Papua die tijdens het concert Incontations met fluitiste Eline van Esch en musici van het Residentie Orkest werden getoond. Voor grote formaten is hij niet bang; voor the Botanic Garden in het paleis van de emir van Kuwait schilderde hij onlangs vier werken van 12 x 6 meter. Mara Eijsbouts leerde hij kennen tijdens het schildersproject ‘Paint a Future’ voor kansarme kinderen in Zuid Afrika. Dit najaar gaat hij naar Taiwan om weer een bijzonder project te doen.